Mahajana (na Sanskritu mahāyāna) bukvalno znači “Veliko Vozilo”. Radi se o pokretu unutar Budističke Sanskritske tradicije koja se razvila oko 100-te godine nove ere, oko četiri stotine godina nakon Budine paranirvane. Ovaj pokret je bio zasnovan na svetim spisima, sutra-ma, koje su danas poznate pod nazivom Mahajana Sutre.
Mahajana sutre pokrivaju širok opseg sadržaja, ali ključna razlika između Mahajana Sutri i ranijih sutri je ta što se u Mahajani pravi razlika između budastva i ahratstva. Prema Mahajani:
Stoga, Mahajana stavlja veliki naglasak na put bodisatve, što uključuje metode prakse kao što su šest paramite, koje su usmerene ka razvoju najviših mogućih nivoa mudrosti i samilosti.
Mahajana sutre nisu bile prihvaćene kao “reči Bude” od strane svih Budističkih praktičara u Indiji za vreme tog perioda. Ali, mnoge Mahajana sutre su bile prevedene na Kineski i kasnije na Tibetanski, i Mahajana je postala prihvaćena u Istočno Azijskom Budizmu i u Tibetanskom Budizmu. U nekim slučajevima, u Istočnoj Aziji, određene Mahajana sutre su bile, i još uvek jesu poštovane kao najviši mogući izražaj Budinog učenja.
“Početci Mahajane ostaju predmed naučne debate.”1)
Većina naučnika se slaže da su se tekstovi koji su počeli da dovode u pitanje postojeća Budistička učenja i načine razumevanja istih počeli da se pojavljuju početkom Hrišćanske ere.
Bitna karakteristika ovih novih tekstova je bila superiornost prosvetljenja Gautama Bude u odnosu na ono njegovih učenika.
Ključne doktrine Mahajane:
Glavne filozofske škole koje naglašavaju pogled Mahajane: